Een warm welkom in onze Living!
Het deed ons in Coronatijden pijn mensen op straat te doen wachten omdat ons wachtzaaltje corona-proof beperkt was tot 2 gasten. En het deed ons pijn die dakloze mannen en vrouwen in het kille weer te zien rond tjolen omdat er ook voor hen ’s morgens geen ontmoetingsplaats open stond. Maar dan hebben we het vroegere parochiehuis O.L.Vrouw (= onze benedenverdieping) kunnen in huur nemen. Een nieuwe vrijwilligersploeg heeft er een gastvrije onthaal- en ontmoetingsruimte gecreëerd. En zo ontvangen Erna, Majo, Mieke, Paul, Roos en Solange daar nu elke weekdag onze gasten met een koffie en een mild hart. Ze kunnen er even terecht op een PC, wat info opzoeken of zelf ook een handje toesteken. Wie op zoek is naar hulp kan er, in een hartelijke omgeving, even wachten tot hij/zij terecht kan bij iemand van de vaste Kierploeg.
Het deed ons in Coronatijden pijn mensen op straat te doen wachten omdat ons wachtzaaltje corona-proof beperkt was tot 2 gasten. En het deed ons pijn die dakloze mannen en vrouwen in het kille weer te zien rond tjolen omdat er ook voor hen ’s morgens geen ontmoetingsplaats open stond. Maar dan hebben we het vroegere parochiehuis O.L.Vrouw (= onze benedenverdieping) kunnen in huur nemen. Een nieuwe vrijwilligersploeg heeft er een gastvrije onthaal- en ontmoetingsruimte gecreëerd. En zo ontvangen Erna, Majo, Mieke, Paul, Roos en Solange daar nu elke weekdag onze gasten met een koffie en een mild hart. Ze kunnen er even terecht op een PC, wat info opzoeken of zelf ook een handje toesteken. Wie op zoek is naar hulp kan er, in een hartelijke omgeving, even wachten tot hij/zij terecht kan bij iemand van de vaste Kierploeg.
Financiële hulp: een cijferoverzicht.
De Kier doet meer dan financieel helpen. Maar de cijfertjes hieronder geven een indicatie.
Onderwijs, gezondheid en voeding zijn traditioneel heel belangrijke domeinen. Maar vooral de inzet op kinderen en jongeren is een belangrijke optie binnen de werking van De Kier, vandaar ons project 12/16+ en andere activiteiten.
Onderwijs, gezondheid en voeding zijn traditioneel heel belangrijke domeinen. Maar vooral de inzet op kinderen en jongeren is een belangrijke optie binnen de werking van De Kier, vandaar ons project 12/16+ en andere activiteiten.
|
|
De mens achter de cijfertjes.
Enkele bijzondere verhalen.
Kansarmoede? Ja, dat zien we dagelijks.
Vierenzeventig is ze al en ze komt bijna dagelijks even langs. Haar verleden is complex, met veel hiaten en vraagtekens, ook voor haarzelf. Af en toe valt er iets. “Toen, bij de zusters …. Had jij een vader en een moeder? …. We moesten heel hard werken… Kreeg jij ook dikwijls slaag? … Het was koud en hard slapen onder die brug en dan die pestkoppen…. Nu is het warm in mijn studiootje maar ik heb slechte buren… De meeste mannen zijn slecht maar Charles, dat was een goeie lieve man…“. Tja, veel kansen heeft ze in haar leven nooit gekregen, maar De Kier is ze erg dankbaar.
Met zijn zessen zijn ze, tussen 1 en 9 jaar. Mama kwam als jong meisje vol verwachtingen naar ons land voor een betere toekomst. Haar vriendje kon goed baby’s maken, maar verder bakte hij er niet veel van. Er was soms dopgeld, dan wat leefloon, dan weer schorsingen. Uiteindelijk is hij nu vertrokken, wat misschien wel best is, … Mama doet wat ze kan, spreekt al redelijk goed onze moeilijke taal en vecht als een leeuwin voor haar kleintjes. Wij proberen wat te helpen waar het kan en te bemiddelen bij wie beter kan helpen.
Zij willen eigenlijk geen hulp komen vragen. Ze hebben allebei werk en een bescheiden inkomen. Maar er zijn die schulden die ze meeslepen, misschien een beetje door hun eigen stommiteit, maar ja… Banken willen hen niet helpen. Wie geeft hen nog nieuwe kansen? En ze hebben hun fierheid. En dan zijn er de drie schoolgaande kinderen met hun vragen…
We zullen hen helpen met een “warme brugle(u)ning”, waarmee ze hun zelfrespect behouden maar ook hun eigen verantwoordelijkheid opnemen.
Met zijn zessen zijn ze, tussen 1 en 9 jaar. Mama kwam als jong meisje vol verwachtingen naar ons land voor een betere toekomst. Haar vriendje kon goed baby’s maken, maar verder bakte hij er niet veel van. Er was soms dopgeld, dan wat leefloon, dan weer schorsingen. Uiteindelijk is hij nu vertrokken, wat misschien wel best is, … Mama doet wat ze kan, spreekt al redelijk goed onze moeilijke taal en vecht als een leeuwin voor haar kleintjes. Wij proberen wat te helpen waar het kan en te bemiddelen bij wie beter kan helpen.
Zij willen eigenlijk geen hulp komen vragen. Ze hebben allebei werk en een bescheiden inkomen. Maar er zijn die schulden die ze meeslepen, misschien een beetje door hun eigen stommiteit, maar ja… Banken willen hen niet helpen. Wie geeft hen nog nieuwe kansen? En ze hebben hun fierheid. En dan zijn er de drie schoolgaande kinderen met hun vragen…
We zullen hen helpen met een “warme brugle(u)ning”, waarmee ze hun zelfrespect behouden maar ook hun eigen verantwoordelijkheid opnemen.
Onze hulp elke dag.
Het begon druk deze morgen. S zat al op de stoep te wachten en kon haar snaveltje niet dicht houden, maar dat zijn we gewoon. Dank zij haar dagelijks bezoekje kan ze zelfstandig blijven functioneren. Dakloze A komt met een doktersvoorschrift waarvan hij de medicamenten niet kan betalen en heeft ook nood aan wat nieuwe kledij. B zou graag autorijlessen volgen zodat ze makkelijker werk kan vinden en haar kleintjes naar school kan voeren.
Ik zorg voor onthaal en koffie in de Living en mijn collega boven (hulpverlening) heeft meteen flink haar werk. Ondertussen zitten er al drie andere gasten rond de koffietafel en één achter de PC. Dan komt F binnen, kijkt even en verdwijnt onmiddellijk. Even later belt hij op of het straks wat rustiger zou zijn, hij wil immers dringend wat komen babbelen in alle rust, want er zijn problemen met zijn buurman. R is serieus in de war, mist zijn dochtertje en wil hulp voor voeding. Daarvoor moet hij nog even wachten, want Z is momenteel boven omdat ze haar lening voor de orthodontie van haar zoon niet verder kan afbetalen. D schuift ook aan voor een koffie. Hij ziet er zeer vermoeid uit. “Kunnen wij je helpen met iets?” “Même Dieu ne peut plus m’aider. Avez-vous une bonne corde pour moi?” Omdat ik hem ken antwoord ik “dat koord moet je zelf zoeken, maar kies het mooiste touw dat er is, zoek dan een heel bijzondere boom en vraag of die je wil ontvangen. Voor minder mag een man als jij niet gaan!” Ik tover zowaar terug wat licht in zijn ogen. Tegen 11u15 valt het wat stil in onze Living en mijn collega boven laat ook haar laatste gast uit, als er nog een jong stelletje binnen waait, dat gisteren uit hun studiootje is gezet…. Morgen volgt er weer een nieuwe dag.
Ik zorg voor onthaal en koffie in de Living en mijn collega boven (hulpverlening) heeft meteen flink haar werk. Ondertussen zitten er al drie andere gasten rond de koffietafel en één achter de PC. Dan komt F binnen, kijkt even en verdwijnt onmiddellijk. Even later belt hij op of het straks wat rustiger zou zijn, hij wil immers dringend wat komen babbelen in alle rust, want er zijn problemen met zijn buurman. R is serieus in de war, mist zijn dochtertje en wil hulp voor voeding. Daarvoor moet hij nog even wachten, want Z is momenteel boven omdat ze haar lening voor de orthodontie van haar zoon niet verder kan afbetalen. D schuift ook aan voor een koffie. Hij ziet er zeer vermoeid uit. “Kunnen wij je helpen met iets?” “Même Dieu ne peut plus m’aider. Avez-vous une bonne corde pour moi?” Omdat ik hem ken antwoord ik “dat koord moet je zelf zoeken, maar kies het mooiste touw dat er is, zoek dan een heel bijzondere boom en vraag of die je wil ontvangen. Voor minder mag een man als jij niet gaan!” Ik tover zowaar terug wat licht in zijn ogen. Tegen 11u15 valt het wat stil in onze Living en mijn collega boven laat ook haar laatste gast uit, als er nog een jong stelletje binnen waait, dat gisteren uit hun studiootje is gezet…. Morgen volgt er weer een nieuwe dag.
Tranen
ze is een sterke meid, dat vond ik al van in het begin
samen met haar moeder en een jonger broertje hun land in oorlog ontvlucht
ze komen in België terecht, waar haar moeder iemand leert kennen, die zit al verder in de procedure
het klikt tussen die twee maar ondertussen moet zij, die sterke meid, dat allemaal dragen
ze gaat graag naar school, vierde middelbaar en scoort goed, ook in Nederlands
haar pluspapa, werkt hard, al vijf jaar maar kreeg nog steeds geen definitieve verblijfsvergunning
ook hij spreekt goed Nederlands, maar kan overdag heel weinig regelen
dus die sterke meid moet dat dan maar doen
haar moeder heeft moeite met de taal en is mentaal gecrasht
dus moet zij soms wegblijven van school om alles te helpen regelen
ze heeft vriendinnen, maar toch, die zijn met zoveel kleine dingen bezig
die begrijpen niet waarom zij zich zo weert, ze is daar wel een beetje jaloers op
ze zou ook wel eens onbezorgd willen shoppen, of vakantie plannen of zo
maar anderzijds, ze wil er staan, ze doet dus haar best ook al is ze moe
kerstvakantie: eindelijk wat rust, maar dan komt het bericht van de advocaat: negatief
terug naar af, geen papieren, geen verblijf, dus: niemand meer zijn
hoe moet dat nu met haar plannen, met haar toekomst, met haar leven?
ze heeft het gehad, ze wil er liever niet meer zijn
haar verhaal komt er uit, eerst in horten en stoten en dan in een niet te stuiten waterval
de tranen snijden me door mijn ziel, ik luister, ik zie haar, doorheen haar tranen en frustraties
wat nu?
niets doen is geen optie, maar nu kan ze nog niet terug naar school
wat begeleiding, dienst geestelijke gezondheid, de psychiater…
maar straks wil ze weer naar de klas, ze wil haar jaar redden, ze moet vooruit
kunnen jullie misschien…
ik zei het toch, het is een sterke meid
samen met haar moeder en een jonger broertje hun land in oorlog ontvlucht
ze komen in België terecht, waar haar moeder iemand leert kennen, die zit al verder in de procedure
het klikt tussen die twee maar ondertussen moet zij, die sterke meid, dat allemaal dragen
ze gaat graag naar school, vierde middelbaar en scoort goed, ook in Nederlands
haar pluspapa, werkt hard, al vijf jaar maar kreeg nog steeds geen definitieve verblijfsvergunning
ook hij spreekt goed Nederlands, maar kan overdag heel weinig regelen
dus die sterke meid moet dat dan maar doen
haar moeder heeft moeite met de taal en is mentaal gecrasht
dus moet zij soms wegblijven van school om alles te helpen regelen
ze heeft vriendinnen, maar toch, die zijn met zoveel kleine dingen bezig
die begrijpen niet waarom zij zich zo weert, ze is daar wel een beetje jaloers op
ze zou ook wel eens onbezorgd willen shoppen, of vakantie plannen of zo
maar anderzijds, ze wil er staan, ze doet dus haar best ook al is ze moe
kerstvakantie: eindelijk wat rust, maar dan komt het bericht van de advocaat: negatief
terug naar af, geen papieren, geen verblijf, dus: niemand meer zijn
hoe moet dat nu met haar plannen, met haar toekomst, met haar leven?
ze heeft het gehad, ze wil er liever niet meer zijn
haar verhaal komt er uit, eerst in horten en stoten en dan in een niet te stuiten waterval
de tranen snijden me door mijn ziel, ik luister, ik zie haar, doorheen haar tranen en frustraties
wat nu?
niets doen is geen optie, maar nu kan ze nog niet terug naar school
wat begeleiding, dienst geestelijke gezondheid, de psychiater…
maar straks wil ze weer naar de klas, ze wil haar jaar redden, ze moet vooruit
kunnen jullie misschien…
ik zei het toch, het is een sterke meid
Onze Living is heel wat meer dan een wachtzaal.
Hij heeft een appartementje, betaalbaar want sociale huisvesting.
Hij heeft een inkomen, zelfs vast, een ziekte-uitkering. Dat is niet veel, maar hij heeft niet veel nodig.
Soms gaat hij enkele dagen naar ‘den buiten’, naar een wat oudere vrouw in een bouwvallig boerderijtje. Het is eigenlijk onbewoonbaar, maar ze wil er niet weg, want daar heeft ze ruimte voor haar dieren, afdankertjes van elders: een oud, ziek paard, een paar hangbuikvarkens, vele katten, kippen, ganzen… En hij mag er wat helpen voor zorgen.
En toch. Hij kan er moeilijk dagelijks naar toe. En er zijn periodes waar het helemaal niet kan.
Zeker nu met de corona loopt hij de muren op. Dan rijdt hij uren rond met de fiets.
En dan passeert hij graag bij ons: een tas koffie, een babbel, al praat hij weinig. En het liefst helpt hij ons met de afwas.
En dan kan hij er weer even tegenaan…
Hij heeft een inkomen, zelfs vast, een ziekte-uitkering. Dat is niet veel, maar hij heeft niet veel nodig.
Soms gaat hij enkele dagen naar ‘den buiten’, naar een wat oudere vrouw in een bouwvallig boerderijtje. Het is eigenlijk onbewoonbaar, maar ze wil er niet weg, want daar heeft ze ruimte voor haar dieren, afdankertjes van elders: een oud, ziek paard, een paar hangbuikvarkens, vele katten, kippen, ganzen… En hij mag er wat helpen voor zorgen.
En toch. Hij kan er moeilijk dagelijks naar toe. En er zijn periodes waar het helemaal niet kan.
Zeker nu met de corona loopt hij de muren op. Dan rijdt hij uren rond met de fiets.
En dan passeert hij graag bij ons: een tas koffie, een babbel, al praat hij weinig. En het liefst helpt hij ons met de afwas.
En dan kan hij er weer even tegenaan…
Zij komt ook bijna dagelijks.
Maar het is geen gemakkelijke vrouw, ze heeft dan ook al heel wat meegemaakt.
Ze krijgt haar leefgeld in kleine porties in De Kier. Anders is het in één dag op.
En nu heeft haar bewindvoerder gezegd dat ze wel iets meer kan krijgen.
We hebben haar die verhoging uitgelegd. Zij is natuurlijk heel content.
Er gaat nu geen week voorbij of ze heeft een pakje koeken voor ons.
Voor de vrijwilligers, hé – zegt ze. Maar soms ook voor de andere gasten.
In De Living is ze altijd welkom en dat weet ze.
En hier ziet ze nog eens wat mensen…
Corona of zo
Hij houdt ervan om met mensen te babbelen. Maar nu gaat dat zo moeilijk…
Mag mijn mondmasker af?...
Natuurlijk. Er staat een plexiglazen scherm. Wil je een koffie?
Graag.
Hij is dakloos. Er is wel een overnachtingsplaats voorzien. Maar overdag…
’t Zijn toch vreemde tijden. Ik begrijp dat je wel wat aanspraak mist…
Ja. Je zou gewoon daarvoor al naar hier komen. En voor het taske koffie natuurlijk.
Ben je al lang dakloos?
Sinds vorige zomer. Mijn vrouw heeft me laten zitten. Het zat er wel aan te komen.
Ik was mijn werk kwijt geraakt. Ik geraak niet goed uit mijn bed, zeker niet als ik gedronken heb.
Tja…
Maar dat ze me zomaar aan de deur zou zetten… Ik was er echt niet goed van.
En ik ben dan nog meer gaan drinken……
Ik voel me nu wel heel alleen. Soms… soms heb ik goesting om d’ er een eind aan te maken.
Tja…
Maar dan vind ik dat toch wat te gemakkelijk. Zo gauw komen ze nog niet van mij af!
Inderdaad. Het zou een beetje ‘vluchten’ zijn. En d’er steekt zoveel kracht in je.
D’er is al veel kracht verloren gegaan….
Maar je hebt gelijk. Ik kan er wat aan doen, aan mijn miserie. Ik heb nog wel wat in mijn mars.
Dank je voor de koffie en de babbel! En tot de volgende…
Mag mijn mondmasker af?...
Natuurlijk. Er staat een plexiglazen scherm. Wil je een koffie?
Graag.
Hij is dakloos. Er is wel een overnachtingsplaats voorzien. Maar overdag…
’t Zijn toch vreemde tijden. Ik begrijp dat je wel wat aanspraak mist…
Ja. Je zou gewoon daarvoor al naar hier komen. En voor het taske koffie natuurlijk.
Ben je al lang dakloos?
Sinds vorige zomer. Mijn vrouw heeft me laten zitten. Het zat er wel aan te komen.
Ik was mijn werk kwijt geraakt. Ik geraak niet goed uit mijn bed, zeker niet als ik gedronken heb.
Tja…
Maar dat ze me zomaar aan de deur zou zetten… Ik was er echt niet goed van.
En ik ben dan nog meer gaan drinken……
Ik voel me nu wel heel alleen. Soms… soms heb ik goesting om d’ er een eind aan te maken.
Tja…
Maar dan vind ik dat toch wat te gemakkelijk. Zo gauw komen ze nog niet van mij af!
Inderdaad. Het zou een beetje ‘vluchten’ zijn. En d’er steekt zoveel kracht in je.
D’er is al veel kracht verloren gegaan….
Maar je hebt gelijk. Ik kan er wat aan doen, aan mijn miserie. Ik heb nog wel wat in mijn mars.
Dank je voor de koffie en de babbel! En tot de volgende…
vrij uit de gevangenis...
Hij komt uit de gevangenis. Speciaal verlof, omwille van Corona.
Hij kan bij zijn moeder terecht. Maar die heeft slechts een klein pensioentje.
En hij? Hij heeft niets. Geen recht op werk. Geen recht op dop. Zelfs geen recht op leefloon.
Maar ze willen hem wel een referentieadres geven. Binnen de maand zullen ze beslissen of hij dat krijgt.
En de maand nadien kan hij recht op leefloon krijgen. En ondertussen?
Tja… Misschien zit hij tegen dan weer in de gevangenis?
Kafka.
Zij is vrij ‘onder voorwaarden’.
Het appartement waar ze heeft gewoond is door het proces afgegrendeld. Maar haar domicilie staat er nog officieel.
Ze woont al meer dan een maand op een ander adres, maar door corona was het nog niet aangepast op het paspoort.
Plots wordt ze weer opgepakt.
Ze heeft de gerechtelijke voorwaarden verbroken, want ze had een oproep gekregen en was er niet op ingegaan.
Die oproep was aangetekend verzonden naar het officieel adres, het adres dat door dat zelfde proces was verzegeld…
Kafka.
Ook in de wereld van het ge-recht sluipen er nog kromme dingen binnen
en soms komt die kromme wereld binnen door de kieropening van de Kier.
Gelukkig kunnen wij dan toch ‘iets’ doen, voor mensen die buiten de regeltjes vallen…
Hij kan bij zijn moeder terecht. Maar die heeft slechts een klein pensioentje.
En hij? Hij heeft niets. Geen recht op werk. Geen recht op dop. Zelfs geen recht op leefloon.
Maar ze willen hem wel een referentieadres geven. Binnen de maand zullen ze beslissen of hij dat krijgt.
En de maand nadien kan hij recht op leefloon krijgen. En ondertussen?
Tja… Misschien zit hij tegen dan weer in de gevangenis?
Kafka.
Zij is vrij ‘onder voorwaarden’.
Het appartement waar ze heeft gewoond is door het proces afgegrendeld. Maar haar domicilie staat er nog officieel.
Ze woont al meer dan een maand op een ander adres, maar door corona was het nog niet aangepast op het paspoort.
Plots wordt ze weer opgepakt.
Ze heeft de gerechtelijke voorwaarden verbroken, want ze had een oproep gekregen en was er niet op ingegaan.
Die oproep was aangetekend verzonden naar het officieel adres, het adres dat door dat zelfde proces was verzegeld…
Kafka.
Ook in de wereld van het ge-recht sluipen er nog kromme dingen binnen
en soms komt die kromme wereld binnen door de kieropening van de Kier.
Gelukkig kunnen wij dan toch ‘iets’ doen, voor mensen die buiten de regeltjes vallen…
kleine winterverhalen
Hij kreeg zijn leefgeld voor deze week en ging alvast een karton blikjes halen.
Probleem is dat hij die niet weg kan stoppen.
Ach, het is niet erg als ze er enkele van me rippen. Dan rip ik ze wel terug als die van mij op zijn.
Ja, er heerst broederschap onder hen.
Nu even niet denken aan morgen. Vandaag is er genoeg.
Deze morgen gebeld naar de nachtopvang. Nipt te laat, die zit al vol.
Maar het zal vannacht nog te doen zijn in het park. Da’s de goeie kant van de opwarming van de aarde.
Trouwens ik heb die warme legerslaapzak die ik kreeg in De Kier.
En als het regent, dan ga ik bij een maat. Die heeft vast nog een droog plekje, zolang ik maar mijn blikjes deel.
*
Ze woont in een klein huisje. Alleen.
Niet geïsoleerd. Maar wat wil je, voor zo‘n € 420 per maand.
Douchen kan ze niet. Ze hebben de boiler afgezet. De rekening was weer eens niet betaald.
Maar ze had moeten kiezen tussen de gasfactuur en die van de apotheker. Ondertussen heeft ze problemen met de kachel. De wind doet moeilijk in de schouw. Zou dat nu gevaarlijk zijn voor de CO?
Ach wat. Dan is ze er meteen vanaf. Het schijnt pijnloos te zijn, in de slaap.
Toch nog even uithouden. Misschien kan ze morgen eens terug naar De Kier.
Ze wacht op de lente en de bloemen in de boom voor haar deur.
Die doet haar denken aan toen het leven nog mooie beloftes inhield.
*
De school is gedaan. Het is kerstvakantie.
Tijd om met de vriendinnen te chillen en door de stad te slenteren.
Maar dan vragen ze thuis om te babysitten bij de kleintjes.
En vorige maand moest ze al haar kamertje afstaan voor grootmoe.
Die kwam, God weet hoe, naar België vanuit het verre thuisland. Ferm afgezien heeft ze.
Maar dat werkt ze nu uit op haar kleindochter. Zij verdient toch alle respect, vindt grootmoe, alleen al om haar leeftijd.
Het meisje zwijgt. Ook het klein beetje zakgeld gaat nu naar grootmoe. Ze houdt van grootmoe. Maar toch.
Ze verlangt naar de dag dat ze 18 wordt.
Probleem is dat hij die niet weg kan stoppen.
Ach, het is niet erg als ze er enkele van me rippen. Dan rip ik ze wel terug als die van mij op zijn.
Ja, er heerst broederschap onder hen.
Nu even niet denken aan morgen. Vandaag is er genoeg.
Deze morgen gebeld naar de nachtopvang. Nipt te laat, die zit al vol.
Maar het zal vannacht nog te doen zijn in het park. Da’s de goeie kant van de opwarming van de aarde.
Trouwens ik heb die warme legerslaapzak die ik kreeg in De Kier.
En als het regent, dan ga ik bij een maat. Die heeft vast nog een droog plekje, zolang ik maar mijn blikjes deel.
*
Ze woont in een klein huisje. Alleen.
Niet geïsoleerd. Maar wat wil je, voor zo‘n € 420 per maand.
Douchen kan ze niet. Ze hebben de boiler afgezet. De rekening was weer eens niet betaald.
Maar ze had moeten kiezen tussen de gasfactuur en die van de apotheker. Ondertussen heeft ze problemen met de kachel. De wind doet moeilijk in de schouw. Zou dat nu gevaarlijk zijn voor de CO?
Ach wat. Dan is ze er meteen vanaf. Het schijnt pijnloos te zijn, in de slaap.
Toch nog even uithouden. Misschien kan ze morgen eens terug naar De Kier.
Ze wacht op de lente en de bloemen in de boom voor haar deur.
Die doet haar denken aan toen het leven nog mooie beloftes inhield.
*
De school is gedaan. Het is kerstvakantie.
Tijd om met de vriendinnen te chillen en door de stad te slenteren.
Maar dan vragen ze thuis om te babysitten bij de kleintjes.
En vorige maand moest ze al haar kamertje afstaan voor grootmoe.
Die kwam, God weet hoe, naar België vanuit het verre thuisland. Ferm afgezien heeft ze.
Maar dat werkt ze nu uit op haar kleindochter. Zij verdient toch alle respect, vindt grootmoe, alleen al om haar leeftijd.
Het meisje zwijgt. Ook het klein beetje zakgeld gaat nu naar grootmoe. Ze houdt van grootmoe. Maar toch.
Ze verlangt naar de dag dat ze 18 wordt.
Een kamertje
|
een jonge gast had ruzie met zijn lief
hij was zijn werk kwijt geraakt en ze zitten nu de ganse dag te dicht opeen ze gooit hem buiten, hij is dus dakloos hij probeert het eerst wat te beredderen, bij maten nu eens hier, dan weer daar hij probeert ook wel wat terug te doen, wat mee te betalen maar plots wordt hij geschorst van de dop hij heeft blijkbaar niet gereageerd op bepaalde brieven zijn ex had die weggesmeten hij gaat naar het OCMW maar die kunnen niet helpen want hij heeft geen domicilie meer dat is zo ‘n ‘schoolvoorbeeld’: hoe geraak je daar nu weer uit? |
we gaan met hem op zoek naar een kamertje
het is niet veel, maar hij zit droog wij schieten even voor hij heeft opnieuw een adres zo krijgt hij toch weer recht op een leefloon en hij kan nu zelfs terug solliciteren soms lukt dat dan voel je dat we bij die gast het verschil hebben gemaakt soms mislukt het, want ze zijn hervallen of er is iets onverwachts gebeurd of die persoon had niet de nodige kracht en toch blijft het zinvol, want ook zij zijn mens, kind van God – de moeite waard en ze mochten dan toch eens ervaren dat er mensen zijn die aan hun kant staan die een beetje mee willen stappen maar die ze ook in hun menselijke waardigheid laten |
De Kier ontving in 2019, 2021 en 2022 het "Welzijnszorglabel". Een mooie erkenning! |
|
|
